هلندی ها پس از سه دهه توانستند با پیروزی درخشان مقابل اوروگوئه به فینال جام جهانی برسند. اما تمام نفرات ارتش نارنجی در زمین فوتبال نیستند. در سه هفته اخیر صدها نفر از طرفداران فوتبال هلند با بیش از 120 اتومبیل، موتور سیکلت و کاروان ،آفریقای جنوبی را به تسخیر خود درآورده اند. آن ها برای تیم ملی کشورشان فریاد می زنند و غوغا به پا می کنند. تماشاگران هلندی از شلوغ ترین و «دیوانه ترین» تماشاگران دنیا هستند. اقامتگاه «برگ ریور» یک ساعت با «کیپ تاون» فاصله دارد. امکانات این مرکز تفریحی شامل استخر شنا، یک زمین گلف کوچک و دو میز بیلیارد است. شما می توانید در این محل ماهیگیری کنید، الاغ سواری شوید و یا با دوچرخه روی کوه های اطراف «ویراژ» دهید. اما گزینه دیگری هم هست. «آنتی» در حالی که لبخندی به لب دارد می گوید:«می توانید تمام این ها را فراموش کنید و فقط فوتبال ببینید.»
آنتی یکی از پیرمردهای هلندی عاشق فوتبال است که کلاه گیسی نارنجی با موهای بافته شده، به سرگذاشته است. آنتی که پیراهن تیم ملی هلند را حتی موقع خواب هم از تن در نمی آورد، منتظر قهرمانی «لاله های نارنجی» در جام جهانی است تا ضیافت یک ماهه اش را تکمیل کند.
در حدود 150 هوادار هلند در رستوران این مرکز تفریحی به چشم می خورند، از جمله دختر مدرسه ای های مو بوری که پیراهن تیم ملی هلند را به تن دارند، بازنشسته هایی که با دمپایی های نارنجی این طرف و آن طرف می روند و پدران و مادرانی که کلاه های تیم ملی را سرشان کرده اند. آن ها «آب پرتغال» می نوشند و فریاد می زنند:«ویوا هلندیا» (زنده باد هلند). آن ها حق دارند که از خوشحالی در پوست خود نگنجند. هر طرفدار دیگری هم که تیمش، برزیل را شکست می داد و با آن نمایش درخشان برابر اوروگوئه به فینال می رسید، رفتاری مشابه داشت.
سفر بزرگ
در زمان های عادی این مرکز تفریحی در زمستان ها (در نیمکره جنوبی) متروک است، اما حالا وضعیت به کلی متفاوت است. روی تمام «باربیکیو» ها پر از سوسیس های در حال سرخ شدن است و کنار دستشویی ها مملو است از دوچرخه های نارنجی رنگی که به دیوار قفل شده اند. هلندی هایی که برای تشویق تیم ملی کشورشان به آفریقای جنوبی آمده اند، سه هفته است که مانند کولی ها خانه به دوش هستند و آماده سفر به ورزشگاهی که تیمشان در آن بازی دارد. آن ها از «پرتوریا» در جنوب تا «کیپ تاون»، همه جا هستند و از اتوبوس های قدیمی و «قراضه» تا لندروورهای جدید را سوار می شوند.
آفریقای جنوبی 150 کاروان دارد که هلندی های 120 تای آن ها را اجاره کرده اند. 30 کاروان باقیمانده نیز فقط به این دلیل از دست «نارنجی ها» در امان ماندند، که داغان تر ازآن بودند، که بشود ازشان استفاده کرد. ارتش نارنجی از 175 وسیله نقلیه تشکیل شده است، که طولش از ماشین اول تا آخر به شش کیلومتر می رسد. این طولانی ترین خط ماشینی در آفریقای جنوبی پس از «سفر بزرگ» در سال 1835است. در آن سال گروه بزرگی از اهالی اروپای غربی (شامل هلندی ها) سفری را از انگلستان به درون صحرای آفریقا آغاز کردند.
9 هفته و 200 هزار کیلومتر
در میان این هواداران پرشور، عده ای هستند که از هلند تا آفریقای جنوبی رانندگی کرده اند. سفر آن ها 9 هفته و 200 هزار کیلومتر طول کشید. آن ها از صحرای «نوبیان» در سودان و صحرای «سرنگتی» در تانزانیا عبور کردند. گرمای طاقت فرسا، تنها مشکل هلندی ها نبود. موتور چهار ماشین در حین سفر از کار افتاد و یک هلندی در «مالاوی» در هنگام شنا غرق شد. اما سرانجام این جمع مشتاق به مقصد رسید.
هلندی های عاشق کاروان هستند. در این کشور به ازای هر 10 هزار نفر 285 کاروان وجود دارد. «ویم کک» نخست وزیر سابق هلند، در حالی که مرتب به دفترش رفت و آمد می کرد، از تعطیلاتش در یک «کمپ» تفریحی لذت می برد. برای هلندی ها چادر زدن چیزی فراتر از یک مسافرت ساده است. آن ها خانه شان را در جاهای مختلف می سازند! این بار نیز «نارنجی ها» به خوبی با حال و هوای آفریقای جنوبی کنار آمده اند.
البته افراد دیگری نیز هستند که آن قدر «دیوانه» باشند تا برای دیدن یک مسابقه فوتبال از این سر به آن سر دنیا بروند. یک نروژی از شمال تنگه نروژ با دوچرخه راهی آفریقای جنوبی شد و چهار سوئیسی نیز همین کار را با یک مینی بوس از زوریخ انجام دادند. اما هیچ کس نمی تواند این کار را به «شلوغی» و «رنگارنگی» هلندی ها انجا م دهد، در سیرک فوتبال، هلندی ها دلقک هایی بی رقیبند.
ضیافت فوتبال
وقتی تیم ملی هلند بازی دارد، جمعیتی پر سرو صدا از میان شهر ضیافت را شروع می کنند و آن را با خود به ورزشگاه می برند. همه چیز به رنگ نارنجی است و شما می توانید در یک گوشه شیطانی نارنجی رنگ ببینید و در گوشه دیگر سرخپوستی نارنجی! این شور بی کران هلندی ها را نشان می دهد. «ماری فان در دولکن» که از اهالی «آیندهون» است، می گوید:«ما خیلی تفریح می کنیم. با مردم محلی اینجا هم دوست شده ایم.این را هم بگویم که با هواداران بقیه تیم ها قاطی می شویم. »
یک روز صبح آن ها در «پارک ملی کروگر» بچه فیلی را در اردویشان پیدا کرند. در «پرتوریا» آن ها یک شب را در دمای 8- درجه سانتیگراد در کیسه خواب هایشان به صبح رساندند. در ژوهانسبورگ وقتی برای اولین برای تماشای بازی تیمشان به ورزشگاه می رفتند، ترافیکی 20 کیلومتری راه انداختند. تلویزیون آفریقای جنوبی بلافاصله برنامه اش را قطع کرد و این داستان را به صورت زنده پخش کرد. به نظر می رسد جذابیت ارتش نارنجی در خارج از زمین دست کمی از جذابیت آنها در داخل زمین ندارد.
